Kristjana: „Kirkjuklukkurnar nötruðu“

Kristjana Ragnarsdóttir var stödd í Reykjavík þegar skjálftinn varð. Þetta er hennar saga.

17. júní 2000. Ég var að ganga inn í Háteigskikju ásamt verðandi tengdamóður sonar míns, sem var að ganga í hjónaband. Þegar við erum um það bil komnar inn á mitt kirkjugólf verður þessi mikli hávaði og allt nötraði, við flýttum okkur út hið snarasta. Sem betur fer voru gestirnir ekki komnir í kirkjuna. Það stóðu allir úti og horfðu á kirkjuklukkurnar nötra. Brúðguminn hafði gleymt rósinni sem hann átti að hafa í jakkanum sínum svo bróðir hans fór að sækja það. Þegar hann kom hafði hann haldið að væri sprungið á bílnum, en fattaði svo að þetta væri jarðskjálfti. Brúðurin og faðir hennar voru að fara úr húsi þegar allt nötraði. Eftir að skjálftinn var genginn yfir var árætt að fara inn í kirkjuna og athöfnin og veislan gekk vel. Daginn eftir fór maðurinn minn austur á Selfoss til að athuga ástandið á heimilinu . Það hafði ekkert skemst en allar myndirnar á veggjum voru skakkar. Svo við sluppum vel .