Skjálftasögur

17. júní næstkomandi verða 25 ár liðin frá Suðurlandsskjálftunum árið 2000.

Aldarfjórðungi síðar eru atburðirnir flestum sem bjuggu á þessu svæði eða voru stödd hér enn í fersku minni.

Við eigum öll okkar skjálftasögu en flestar eru aðeins til í munnlegri geymd.

Markmiðið með þessu er að safna saman frásögnum og tryggja að sögur fólksins af þessum stóra atburði í sögu samfélagsins verði skrásettar. 

Hér er tengill á eyðublað til að senda inn sögu.

Tenglar á ýmsar heimildir um Suðurlandsskjálftana árið 2000
Katrín 15 ára - samkenndin dýrmæt
Það glamraði í grjótinu
Jóhanna Erla: „Fullorðna fólkinu brugðið“
Helena: „Í örskotsstund héldum við að gos væri að byrja“
Ösp: „Óttaðist að sjónvarpið væri ónýtt“
Vignir: „Jörðin gekk í bylgjum“
Erla: „Hélt að trukkur hefði keyrt á húsið“
Anna Margrét: „Sá vegkantinn rifna frá malbikinu“
Ágúst: „Það var eins og jörðin titraði undan trommuslættinum“
Ólöf Sara: Hljóp til að vernda litla bróður
Ingibjörg: Hélt að hverinn hefði sprungið!
Gísli Jafetsson:„Allt á tjá og tundri“
Kristjana: „Kirkjuklukkurnar nötruðu“
María: „Sá stærðar björg rifna upp grjóthrun stefna á barnahóp“
Vignir: „Gífurlegt högg á húsið“
Þórunn Edda: „Sá sumarbústaðinn hlykkjast eins og orm fyrir framan mig“
Guðmundur: Áttaði sig fljótt á að þetta væri Suðurlandsskjálfti
Helgi Valberg: Umkringdur 20 þúsund skeifum sem hrundu í gólfið
Hildur Kristín: Veltu fyrir sér hvort Katla væri byrjuð að gjósa.
Magnús Halldórsson: Sá hrossin hlaupa skelfingu lostin.